Verslag De Donkere Kamer #27: openhartig en zielsverwant

Bij de Donkere Kamer #27, die geheel volgens traditie in Pakhuis de Zwijger te Amsterdam plaatsvindt, is het als vanouds volle bak. De presentatie van het live-magazine over de fotografie is wegens omstandigheden geheel in handen van Edie Peters. Mede dankzij interessante en welbespraakte gasten verveelt de avond geen moment.

  • Verslag door Jules van Hal

Met een met name voor de pauze bomvol programma, ging DDK #27 flitsend van start met het laatste nieuws uit de wereld van de fotografie. Fotografie-liefhebbers kunnen hun hart de komende tijd ophalen.

Deze week opent er een nieuwe tentoonstelling in het Rijksmuseum met werk van de Rotterdamse fotograaf Carel van Hees die het middelbaar onderwijs indook. Op 4 april is het weer tijd voor Shoot A’dam. Hier zullen onder andere de nieuwste fotografiebenodigdheden van Hasselblad en Nikon te vinden zijn. Van 20 tot 21 april organiseert Lensculture in samenwerking met World Press Photo de portfolio reviews 2016. Fotografen worden uitgenodigd portfolio’s te tonen aan professionele beeldredacteuren. Aan alle talentvolle fotografen: schroom vooral niet mee te doen.

Er is ook tijd voor fotografiestudenten van het eindexamenjaar van de KABK Den Haag. De studenten presenteren hun werk op de website www.thisisagoodyear.nl en in een interactief magazine dat tevens analoog is uitgebracht. Ze waarschuwen nog even dat er naast foto’s ook vooral veel tekst en theoretisch onderzoek aan bod komt, toch ook zeer belangrijk binnen een opleiding. Gelukkig zijn er ook mooie plaatjes. De 4 jaar lang gerijpte studenten zijn als een goede wijn; kortom ‘this is a good year’.

Goed nieuws: Loek van Vliet heeft het boek Sacred Grounds af, waarvoor hij al eerder gepitcht heeft bij De Donkere Kamer. Door heel Nederland en Vlaanderen fotografeerde hij meer dan 80 stiltegebieden. Ook Iris Duvekot, neemt kort plaats op het podium. Na haar studie psychologie besloot ze fotografe te worden. Autodidact en inmiddels aangesloten bij DuPho, heeft ze een voorkeur voor analoog werk: ‘In het nu blijven; de parels zie je wel als je weer thuiskomt.’

[layerslider id=”8″]

Dat de wereld van de fotografie niet stil staat en steeds meer multimediale samenwerking zoekt, blijkt goed uit de nieuwe initiatieven die kort de tijd op het podium krijgen. Ten eerste is daar Message in a Photo (MiaP), dat alweer 3 jaar multimediale samenwerkingsprojecten binnen de fotografie stimuleert. MiaP heeft een fonds achter zich staan en vanaf maandag 21 maart hebben ze ook een website met een fellowship programma. Op www.miap.nl nodigen ze iedereen uit om een kijkje te nemen en ideeën voor projecten in te dienen.

Ook het nieuwe initiatief Docking Station nodigt uit tot participatie. Onder het motto Moving Visual Stories Forward, willen de initiatiefnemers jonge internationale fotografen de kans geven zich te profileren. Dit door een verblijf van een maand in een Docking Station in de vorm van een huis in Amsterdam. De eerste fotograaf komt in mei; tevens gaat er een Nederlandse fotograaf naar Slovenië. Het enthousiaste team eindigt met een oproep: adopteer een docker en laat een opkomend internationaal fotograaf twee nachtjes bij je logeren.

Natuurlijk zijn er ook de pitches volgens het bekende concept: drie fotografen presenteren elk hun idee. De bezoekers hebben elk 7 muntjes ter waarde van €1 gekregen (wat gelijk staat aan het entreegeld van de avond) en verdelen die onder de fotografen.

De eerste pitch is van het duo Shinji Otani & Johan Nieuwenhuize. Nadat ze elkaar op de Unseen Photo Fair hadden ontmoet, ontdekten ze dat je samen meer onthoudt op een plek dan in je eentje. Volgens deze zogenaamde Transactive Memory Theory is de som van herinneringen samen meer dan de som van twee herinneringen alleen. Ze willen de proef op de som gaan nemen; en wat is een betere plek daarvoor dan de Efteling. Het blijft niet bij het sprookjesbos, ze gaan in totaal vijf plekken samen bezoeken en maken hier vijf magazines van. In Nederland gaan ze onder andere nog naar het Rijksmuseum, niet per se voor de kunst maar voor de mensen en hoe ze kijken. Volgende maand gaan ze samen naar Japan en zullen daar onder andere het voormalige Nederlandse handelseiland Dejima bezoeken.

Ook de tweede pitch heeft iets met Japan. Zaza Bertrand bezocht het land 1,5 jaar geleden en raakte gefascineerd door de zogenaamde Love Hotels. In deze vaak futuristische hotels, waar automatisering het personeel heeft vervangen, kunnen jonge koppels privacy vinden voor een sessie van intimiteit. Iets dat in het drukke land, waar veel muren nog van papier zijn, niet vanzelfsprekend is. Dit resulteerde in de serie Japanese Whisters  waarin ze koppels fotografeerde in deze intieme setting. Het doel van de hotels is duidelijk, sommigen koppels begonnen spontaan te vrijen tijdens de fotosessies. Doel van de pitch? In april wil ze terug naar Japan om het project met een tweede reeks foto’s uit te breiden.

De derde pitch heeft ook iets met een eiland in een ver land te maken, alleen komt de situatie op het eiland Lesbos voor ons allemaal wat dichterbij. Marieke van der Velden vond haar Facebook tijdlijn vol met posts van een oude bekende. In de zomer van ’89 was ze smoorverliefd op Joep Dekkers uit Erp. Na drie weken slapen noch drinken maakte ze het uit. Marieke vertrok uit Erp, maar Joep was er gebleven; had een gezin en een baan; en hield nog steeds van voetbal maar ook van ‘eigen Volk eerst’. Joep post dingen omdat hij zijn kinderen wil beschermen tegen buitenlandse nationaliteiten. Toen heeft ze Joep meegevraagd naar Lesbos. Die kon niet vanwege werk. Marieke is zelf gegaan en gaat dan maar in brieven de situatie op Lesbos met Joep delen. Er zijn heel veel Joeps in Nederland. Laat ze met brieven weten hoe de wereld er in het echt uit ziet: www.brievenaanjoep.tmblr.com

Alsof dit nog niet genoeg is, staat er voor de pauze ook nog een interview met Robin de Puy op het programma. Afgelopen zondag zond Close Up (avrotros) een openhartige documentaire uit van haar solo motorreis door de Verenigde Staten. De Donkere Kamer is niet de enige plek die de jonge aanstormende fotografe aan tafel wil: Later op de avond schuift ze aan bij Jeroen Pauw. Het eerste interview is ditmaal niet op televisie, maar in de intieme setting van Pakhuis De Zwijger.

Dat het snel gaat met de carrière van Robin de Puy (ze is nog geen dertig) moge duidelijk zijn. Direct na haar afstuderen ging ze voor De Volkskrant aan het werk, won de Photo Academy Award en de Nationale Portretprijs en groeide zo al snel uit tot een van de opkomende portretfotografen van bekender Nederland. Ze verdronk in de opdrachten en dreigde te verliezen, wat voor haar de essentie van de fotografie is. Na een road trip van tien weken op de motor door Amerika, waar fotograferen niet eens haar voornaamste doel was, is ze weer helemaal terug: met een fotoboek. Ditmaal geen bekende Nederlanders maar een verslag van een reis, foto’s van trailer parks en Amerika zoals dat is voor een eenzame motorrijdster.

In het boek is ze zowel subject als object, niet alleen vergezelde een camera haar op haar reis, in het fotoboek zijn ook dagboekteksten en een aantal intieme zelfportretten opgenomen. ‘Wat ik van mijn objecten vraag, moet ik ook van mijzelf vragen.’ Kortom Robin de Puy is terug en hoe: de van tevoren door haar gesigneerde boeken waren nog voor de laatste geïnteresseerde er een te pakken had, uitverkocht. Daarnaast is er nog een tentoonstelling over de reis in Fotomuseum Den Haag, vormgegeven door Sybren Kuiper.

Na de pauze gaat het programma nog verder de diepte in met een interview met de voormalige oorlogsfotograaf Jeroen Robert Kramer. Met een Libanese fiancée woont hij al jaren in Beirut, het Parijs van het Midden-Oosten. Hij ontmoette er ook een zielsverwant, Mr Khiar, een werkelijk prachtige oude man die oorlog en ellende van het Midden-Oosten om heeft gezet in charisma en een wonderlijke eruditie. Een vriendschap, gevoed door alcohol, ontstond. Gesprekken over Duke Ellingtons Far East Suite, over glazen, cadeaus en oude boekuitgaves uit de jaren dertig. Setting: een café in Beirut. Jeroen schrijft er een roman over schrijven, titel: Une Femme. Onder diezelfde naam is er momenteel een tentoonstelling over het Beirut van Jeroen Kramer te bezoeken in Huis Marseille te Amsterdam.

Als laatste schuift het duo Darwin.Sinke & van Tongeren aan. Deze twee taxidermisten hebben de reclamewereld ingeruild voor het opzetten en het fotograferen van dieren. Het ambacht van de taxidermie leer je niet zomaar. Er is geen opleiding voor, je leert het van ervaren voorgangers legt Ferry van Tongeren uit, die met droge humor laat weten dat het vak zich nog het best met het beroep van goochelaar laat vergelijken: veel oefenen.

Tijdens een expositie in London kocht de fameuze Britse kunstenaar Damien Hirst nagenoeg hun voltallige collectie. De afgelopen tijd hebben ze hard gewerkt om voor volgende zomer een nieuwe af te hebben. In de zaal verschijnen prachtige beelden van een rode ibis die wordt bewerkt, gesneden, gewassen en geföhnd. Ook een compleet opgeplakte tijger en een uil ‘als een sacherijnige freule met een bontjas’ passeerden de revue. De foto’s zijn momenteel te zien in de Kahmann Gallery.

Tegen half elf eindigt de zinderende avond met de aankondiging dat het concept van de Donkere Kamer nu ook naar Antwerpen gaat. Natuurlijk is iedereen, ook daar, voor die avond op 12 mei van harte uitgenodigd.

Voor wie het dichter bij huis wil zoeken, de volgende editie in Amsterdam is op 6 juni.

En dan is er ook nog de uitslag van de pitches. De buit van € 1750,- in totaal blijkt als volgt verdeeld:

Shinji Otani & Johan Nieuwenhuize kunnen in ieder geval samen naar de Efteling: € 376,-

Zaza Bertrand komt een heel eind voor een rendez-vous in een Japans Love Hotel: € 655,-

En Marieke van der Velden kan met € 719,- nog vele brieven schrijven aan onze medelanders over de situatie op Lesbos.

https://vimeo.com/159922920